ခါးတဲ့အတိတ္ရယ္
ေနာက္ကအရိပ္လို မလိုက္ပါနဲ႕ေတာ့ . .
အားလုံးမွားတတ္ၾကတာပဲ
ဘာျဖစ္လို႕ ဒီအမွားေလးက
၀ဋ္လည္လို႕ မၿပီးႏုိင္ရတာလဲ . .
ေပးဆပ္ခဲ့ပီးပဲ
ေနာက္ထပ္ ဘာ ထပ္ေပးရဦးမွာလဲ . .
ကိုယ္စုိက္ပ်ိဳးတဲ့အပင္
ကိုယ္ရိပ္သိမး္ေနတာပဲေလ . .
စည္ပင္က ဘာလို႕လာလာ
ၿငိေနရတာလဲ . .
(အင္း ႏိုင္နံေရးေတြ ပါလာဘီ…)
ဘ၀ဟာလညး္
မိုးေျပးေလးပါပဲ . .
မသည္းေလာက္ဘူးထင္ခဲ့တာ
ခုေတာ့ရႊဲစုိေနရပီ . .
အသံေသးအသံေညွာင္နဲ႕
အေလွာင္ခဏခဏခံရတယ္ . .
နားနံရံေတြ ကြဲေရာ့မယ္..
ေတာ္ၾကပါေတာ့ ေတာ္ၾကပါေတာ့ . . .
ကံၾကမၼာ ေဆာ့ကစားတာကို
ခါးေကာ့ေအာင္ခံခဲ့ၿပီးၿပီ . .
ဒီေလာက္ ပိုးဆိုးပက္စက္ ႏွိပ္စက္ရ
ေတာ္ေရာေပါ့ . .
ခ်ာတူးလန္ နက္ျဖန္ေတြ
ရက္ႀကိဳမမွာၾကနဲ႕ေတာ့ . .
ခပ္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ ႏွလုံးသားကို
နည္းနညး္ေလာက္ သနားေပးပါ….
Friday, May 2, 2008
PLEASE STOP!
Posted by Anonymous at 12:53 PM 0 comments
Labels: khatshote2
Subscribe to:
Posts (Atom)