kyong se kway

အခ်စ္ကဗ်ာေတြ ေရးရတာ
ကို္ယ့္ကိုယ္ကို ငေပါႀကီးနဲ႕ တူလာသလိုပဲ . .

ရူးရူးမူးမူးခ်စ္ရတာကို
ႀကိဳက္ေနတာကိုက
ကိုယ့္အမွားပါ . .

ခ်စ္တတ္ကာစတုန္းက
ေတြးမိတယ္ . .
တစ္ေယာက္တည္းကို
တစ္ဘ၀လုံး ပိုးစိုးပက္စက္ ခ်စ္မယ္ေပါ့ . .
ေနာက္ေတာ့လည္း ထိန္းမထားႏိုင္ဘူး . .
တစ္ေယာက္ထက္ပိုပီး
သုံးေလးငါးေယာက္ ေတာ့ ခ်စ္မိတာပါပဲ . .

ရည္းစားေလးနဲ႕တုန္းကေတာ့
အခ်စ္ကို သာယာတာေပါ့ဗ်ာ . .
သူမနဲ႕အတူရွိေနရရင္တို႕
သူမနဲ႕သာဆိုရင္တို႕ . .

ရည္းစားလက္မဲ့ ျဖစ္လာပီး
ေနာက္တစ္ေယာက္ကလည္း
ဘယ္လိုမွ ေရာက္မလာႏိုင္တဲ့ အခါမွာေတာ့
အခ်စ္မလိုေတာ့ဘူးလို႕တစ္နည္း
အခ်စ္သာရွိရင္ေကာငး္မယ္လို႕ တစ္သြယ္ ေတြးမိျပန္တယ္ . .

ေနာက္ ..
အသက္ကေလးလည္း အထိုက္အေလ်ာက္ရလာ
အရြယ္လည္း ႀကီးလာရင္
ေမွ်ာ္လင့္စိတ္ေတြ
အခ်စ္စိတ္ေတြ ေလ်ာ့သြားမယ္လို႕ထင္မွတ္ခဲ့တာေပါ့ . .

ဘယ္ကလာ ေလ်ာ့သြားရမွာလဲ . .
တစ္ေန႕ထက္တစ္ေန႕
ပိုပီးေတာင့္တတတ္လာတယ္ . .
ေတာင့္တ သာ ေတာင့္တ တယ္ ေျပာတာ
ဘယ္သူ႕ကိုေတာင့္တမွန္းလဲ မသဲကြာပါဘူးဗ်ာ . .

ငါဒါေတြကို သာယာေနတာ
ငါဒါေတြကို သာယာေနလို႕ မျဖစ္ဘူးလို႕
ကိုယ့္ကိုယ္ကို တရားေတာ္ေတြနဲ႕လည္း
ႏွစ္သိမ့္ပါေသးတယ္ . .
မရပါဘူးဗ်ာ . .
တစ္ေယာက္ေလာက္ေတာ့
လိုခ်င္မိတာပဲ . .

အင္း..
မခ်စ္တတ္တဲ့စိတ္ကို
ဘယ္လိုေမြးရပါ့မလဲ . .